Faigo,
Vanmorgen werden we allemaal weer fris wakker. Alle indrukken van gister waren weer verwerkt, dus we konden er weer tegen aan vandaag. Lekker ontbijten, klaar maken en hup in de busjes naar de scholen toe. De schoolleiders van ons zijn met de schoolleiders van de scholen uit Suriname vandaag aan het werk geweest. Zij hebben met elkaar bekeken waar zij de komende tijd aan willen werken op de scholen. Daar hebben ze een plan voor geschreven en die hebben ze aan elkaar gepresenteerd. De rest van ons is vandaag druk bezig geweest in de klassen. Sommige van ons hebben lessen gegeven of voorbeelden laten zien van actieve werkvormen. Ook hebben we veel geobserveerd. Dit bespreken we dan na de schooldag met onze Surinaamse ‘buddy’. We vertellen wat we goed vonden gaan en geven ook tips voor de gegeven lessen van die dag. Ook doen we vanaf vandaag elke dag tijdens de lunch één actieve werkvorm met het team. Deze kunnen zij dan toepassen in de klas. De leerkrachten waren enthousiast en gingen er direct mee aan de slag.
Als we allemaal weer ‘thuis’ zijn, wordt er volop ervaringen en ideeën uitgewisseld met elkaar. We maken een hoop mee, maar verwonderen ons ook over een hoop dingen. Zo merken we dat de kinderen nog niet goed Nederlands praten, omdat deze taal eigenlijk opgelegd wordt. De kinderen praten thuis hun eigen taal, meestal Saramaccaans, en dit doen ze in de klas onderling ook. Nederlands wordt echt alleen op school gepraat, omdat dit ook de schooltaal moet zijn. Verder spreken de kinderen bijna overal hun eigen taal. Dit is in de stad anders, maar in het gebied waar wij zijn is dit dus wel een groot probleem in het onderwijs.
Vandaag was het, net zoals de vorige dagen, lekker warm. Een lekkere plons is het zwembad of even alleen met je voeten in het koele water is heer-lijk. Nadat we allemaal weer lekker afgekoeld waren in het zwembad en onze temperaturen weer een beetje op orde waren, zijn een aantal van ons het dorp die naast onze verblijfplaats is in gelopen. Wij slapen op het Koina Resort en als we de poort uitlopen, lopen we direct Koina Kondre (Koina dorp) in. Best confronterend, aangezien wij hier toch wel redelijk luxe zitten en de mensen 50 meter verder op in hutjes en in de rimboe wonen. Toch was het een indrukwekkende en prachtige ervaring. Het is lastig om te omschrijven hoe bijzonder die wandeling was. Toen we het dorp binnen liepen als bijna lichtgevende witte mensen, renden al snel allemaal kinderen naar ons toe. Dolblij dat wij in hun dorp waren en zij wilden graag met ons mee lopen. Tijdens het lopen wilden de kinderen het liefst allemaal onze hand vasthouden en werden eerst onze (blonde) haren en huid geïnspecteerd. Het gevoel van verwondering, de schittering in de ogen, de blijheid en het lachen van de kinderen is onbeschrijfelijk. Op hun blote voeten met ons door de rimboe kregen wij een rondleiding door het dorp. Zoveel beelden kwamen voorbij. Dieren die daar liepen, de vriendelijkheid van de families en de gigantische bomen en het groen om je heen. Tijdens deze wandeling hoorden wij op een gegeven moment muziek. Een aantal jongens waren op allerlei verzamelde materialen, zoals een oude kruiwagen, stokken en een deksel, muziek aan het maken. Een heerlijk ritmisch gebeuren, waarbij we hebben meegeklapt en liedjes hebben gezongen. Nu gaan wij swingend ons bed in, met een voldaan gevoel. We hebben weer ontzettend zin in morgen!
Lieke en Daphne
Reacties (3)