Dag 11

Weekino

Terwijl de nevel nog aan het opstijgen is uit het ons omringende woud, zitten wij al weer aan ons broodje Goudse kaas of gebakken eitje. Ook vandaag zijn we er weer helemaal klaar voor om naar onze drie scholen te gaan. Wat gaat de tijd snel, dit is alweer de laatste dag dat we op school zullen lunchen. 

Gelukkig vandaag geen autoproblemen en ook de politieagenten van de controlepost halverwege de Afobakaweg zijn weer in een goede bui. We zijn dus op tijd voor het ochtendritueel, waarbij op de ene school 200 kinderen uit volle borst het Surinaamse volkslied zingen terwijl ondertussen op de andere school de directeur voor de tweede dag op rij de reddende engel is voor de kinderen, omdat hij de vlag weer uit de knoop haalt. Met de vlag in top kan dan ook hier de schooldag beginnen.

Vandaag ziet de dag er voor ons niet op alle scholen hetzelfde uit. Zo wordt in Tapoeripa de schoolbieb onderhanden genomen, en staan de boeken nu weer schoon en mooi geordend in de kasten te pronken. In Brownsweg worden we meegenomen voor een wandeling door het dorp. We zien waar de kinderen wonen en ook waar ze zwemmen, want we lopen over een prachtig bospad helemaal door naar een meertje. Na anderhalf uur zijn we weer terug op school. Niet meer zo fris als we vanochtend opgestaan zijn, gaan we dapper de klassen weer in.

Na de gebruikelijke lunch, evaluatie en voorbereiding voor morgen, gaan we allemaal weer huiswaarts. De ene bus rijdt vlotjes terug naar Koina, de andere bus pakt nog een paar fotomomentjes onderweg. Zo slingeren we aan lianen en voelen ons echte Janes, kruipen in de grote Brokopondoletters aan de rand van de weg en vergeten ook niet om het meertje waar we al 1½ week langs rijden voor thuis te vereeuwigen.

Bij terugkomst blijkt het zwembad enigszins schoon gemaakt, wat een paar van ons over de streep trekt om voor de enige echte manier van afkoelen te kiezen. Aan de knutseltafel is het voor de laatste keer druk als altijd; ook wordt de ontspanning gezocht op een handdoek op het voetbalveldje om straks zo bruin mogelijk thuis te komen. Zo komt deze middag ook weer tot een eind en verdwijnt met de zon ook de hitte. 

Tijd voor het avondeten, vandaag staan er erwten, wortels en kip op het menu. Volgens Chrystabelle, om al vast weer te wennen aan de Hollandse pot. Gelukkig kunnen we nog een paar dagen genieten van het lekkere Surinaamse eten. We zullen het straks missen!  

We verzamelen weer op de veranda om de dag samen door te nemen. Vandaag anders dan anders, want even later staan we allemaal driftig op een papieren bordje op elkaars rug te schrijven. Zo delen we in polonaise-achtige rijtjes complimenten aan elkaar uit.

Een mooi einde van de dag, op naar morgen.

Liesbeth en Monique