Langzaam begint het besef te komen dat het einde van het project in zicht is. Op de scholen worden de laatste observaties gedaan en de laatste actieve werkvormen worden gedeeld. De scholen stopten vandaag eerder, omdat we vanmiddag met de Surinaamse docenten van de drie scholen en onze groep bij elkaar komen bij onze accommodatie. Hierbij zijn niet alleen de juffen en schoolleiders aanwezig, maar ook de onderwijsconsulent (een soort inspecteur) en een aantal mensen van de E.B.G., de Evangelische Broedergemeenschap. We komen bij elkaar om het project van de afgelopen drie jaar te evalueren en af te sluiten.
Elke school geeft een korte presentatie, waarin wordt teruggeblikt op wat er is geleerd, wat de veranderingen zijn en welke toekomstplannen ze hebben. Een korte greep uit de presentaties: er wordt positief teruggekeken op het leerproces, het delen en uitwisselen van werkvormen en andere tips (en tops!), er wordt met trots gekeken naar het feit dat de Surinaamse collega’s de Nederlandse juffen ook iets hebben kunnen leren en ook de gezamenlijke lunch voorafgaand aan het voor- en nabespreken van de lessen wordt erg gewaardeerd. Ook onze groep heeft een korte presentatie gegeven waarin we hebben verteld wat wij mee terug nemen in onze ‘rugzak’: doordat er weinig materiaal aanwezig is op de scholen, werden wij ‘gedwongen’ creatiever te denken en hebben wij samen overlegd hoe wij zonder digitale middelen en met weinig materiaal toch in kleine stapjes konden bijdragen aan het onderwijs en hebben wij nieuwe actieve werkvormen kunnen introduceren. We eindigden met de conclusie dat we uiteindelijk allemaal werken vanuit ons hart, met liefde voor het lesgeven en de kinderen. Na afloop hebben we samen verschillende liederen gezongen, waaronder het Edukanslied, het lied dat Arja en Rianne hebben gemaakt op de melodie van het Surinaamse volkslied (zie het verslag van vrijdag) en Bijbelse liedjes die de kinderen op school worden aangeleerd. Daarna dook een aantal juffen nog even ons koude zwembad in.
Ook willen we nog even van deze gelegenheid gebruik maken om terug te kijken op twee intensieve weken op school. Wat we gaan missen? De megafoon van het schoolhoofd die ons elke ochtend weer een prettige werkdag toewenste, het gedisciplineerd hijsen van de vlag, de kinderen die constant met je mee willen lopen, de toespijzen (bijgerechten) tijdens de lunch, met je toilettasje (met daarin een wc-rol, desinfecterende handgel en vochtige doekjes) naar het toilet op school toe lopen, op het krijtbord schrijven (overigens gaat niet iedereen dit missen), dat de kinderen echt spelen en niet alleen maar zitten te gamen, de gezelligheid met de Surinaamse collega’s, het zangtalent van juf M, de traagheid (alles gaat relaxter; ook als de klas de boel afbreekt, gaan de juffen rustig door met hun administratie) en dat ouders niet zomaar de klas in komen (we zien überhaupt weinig ouders, dat is dan weer niet zo positief). Daarnaast beseffen we ook heel goed hoe verwend we zijn in Nederland. Zo zijn hier geen kopieerapparaten, maar moet alles met de hand overgeschreven worden (als daar al materiaal voor is), er zijn geen computers (laat staan wifi), in plaats van ramen is er een soort dik gaas waardoor je constant alles hoort wat er in het lokaal naast je gebeurt, de kinderen hier baden in de rivier in plaats van dat ze thuis een douche hebben, er is weinig tijd voor ontspanning (er moet thuis, op het landje of bij familie worden gewerkt) en we kunnen thuis gewoon altijd de wc doortrekken en hebben altijd water. Al met al zijn er dus veel dingen die we gaan missen, maar zijn er ook zeker dingen (en mensen, de heimwee begint bij sommigen inmiddels een beetje toe te slaan) waar we weer heel erg naar uitkijken.
Kelly en Jorinde
Reacties (4)